KRÓTKIE HISTORIE SŁAWNYCH MIŁOŚCI - Teodora - Justynian I Wielki

TEODORA - JUSTYNIAN I WIELKI (VII wiek n.e.)

• Ona - urodzona około 500 roku; zmarła w 548 r. -córka tresera niedźwiedzi w hipodromie. W młodości była aktorką mimiczną w Konstantynopolu, gdzie związała się z aktorem cyrkowym i wyjechała z nim do Aleksandrii. Tu urodziła nieślubne dziecko i została porzucona przez jego ojca. Po powrocie do Konstantynopola została prządką i prowadziła biedny, ale uczciwy żywot. W tym miejscu poznała Justyniana.

On - urodzony w 483 r.; zmarł w 565 r. - cesarz bizantyjski od 527 r. Dążył do przywrócenia potęgi i zasięgu terytorialnego cesarstwa rzymskiego. Odzyskał pn. Afrykę, płd. Hiszpanię, Sycylię i Italię. Przeprowadził liczne reformy wewnętrzne. Na jego polecenie opracowany został "Kodeks Justyniana". Dzięki jego rządom rozwinęły się pięknie kultura i budownictwo. To w okresie je«jo władzy wybudowano jeden z najpiękniejszych kościołów świata-Hagię Sophię.

Justynian poznał Teodorę w Konstantynopolu, kiedy była prządką. Tak zachwyciła go jej uroda i osobowość, że zakochał się w niej i po staraniach uczynił najpierw swoją kochanką, później patrycjuszką, a w 525 roku swoją żoną. Drobna brunetka o ogromnych czarnych oczach, wybitnie utalentowana, inteligentna, z wyjątkowym poczuciem humoru, oczarowała Justyniana i miała na niego ogromny wpływ. Gdy Justynian w 527 roku został cesarzem, żona stała się jego prawą ręką i głównym doradcą a w sprawach kultury inspiratorką wszystkich jego poczynań.

18 stycznia 532 roku ona uratowała cesarstwo i męża. Kiedy w Konstantynopolu wybuchło powstanie ludowe Nika, ona poprowadziła przeciwko niemu gwardię pałacową i spacyfikowała je. 29 czerwca 548 roku została ukoronowana w kościele Hagia Sophia. Przez całe wspólne życie była dla Justyniana wielką miłością, przyjacielem, współrządzącą i nieocenionym wsparciem. Jej śmierć stała się dla męża ogromnym ciosem. Do końca życia rozpaczał i tęsknił za nią.

TEKST: Władysław Zalewski

Wydawnictwo IMPULS 1999