Elegancja wybaczania

 

 

Kiedy wybaczasz drugiej osobie, nie wymazujesz zła, które wyrządziła. Ale dostrzegając jej chęć zrozumienia sposobu, w jaki nas zraniła, przyjmujesz ją na nowo inaczej, z jej niedoskonałościami, słabościami, w stan, którym jest twoja akceptacja (z całego serca).

W rzeczywistości piękno wybaczania polega na tym, że nie wynika ono ani z głupoty, ani ze ślepoty. Zapominanie to nie wybaczanie, ale zwyczajne zmęczenie, ignorowanie; to nie wybaczanie, ale amputacja twoich własnych zdolności percepcji. Wybaczanie dostrzega ranę, może o niej pamiętać (jeśli jest taka potrzeba), skłonne jest do popracowania nad popełnionymi błędami i poprzez alchemię wybaczenia, skłonne jest zacząć wszystko od nowa.

Komu chciałbyś przebaczyć? Jakich słów chciałbyś użyć w swoim sercu lub bezpośrednio do danej osoby w taki sposób, abyście mogli zacząć wszystko od nowa?




Tłumaczenie: MARTA WOŹNIAK
Wydawnictwo "Kos" Katowice
www.kos.com.pl

  • /spojrzenia/714-grom-z-jasnego-nieba
  • /spojrzenia/712-jestem-osob