Jaki dyrektor i podwładny?

 

 

Pewność siebie, łaskawa wyniosłość, protekcyjność. Rozmach, szeroki gest, brak drobiazgowości. Oto cechy Lwa, tego urodzonego dyrektora. On o tym wie i czuje się wręcz powołany na czołowe stanowisko.

Prawdziwy król ma dwór oraz czeredę dworaków. Przy Lwie na wyższym stanowisku też się chętnie gromadzą różni doradcy: jacyś pochlebcy, pieczeniarze, nicponie i fałszywi przyjaciele, wyczuwający gdzie można by się "pożywić" małym kosztem, skorzystać z protekcji.

Wobec przyjaciół, podwładnych i stronników Lew jest wspaniałomyślny i szczodry jak król, dopóki są mu oddani i uznają w nim jego "królewską" wyższość.

Ciekawe, że otoczenie pochlebców (spotykamy je nieraz w urzędach i przedsiębiorstwach) jest Lwu poniekąd niezbędne do życia. Bez świty adoratorów, wielbicieli, wyznawców, przyjaciół lub innych adherentów, Lew czuje dookoła siebie pustkę i doznaje uczucia, jak gdyby był królem na wygnaniu.

Jeżeli chodzi o umiejętność rządzenia, dygnitarską prezencję i imponujący występ, to Lew bezsprzecznie te właściwości ma. Dlatego też jego pretensje w tym kierunku są w pewnym stopniu uzasadnione.

Każdy Lew jest głęboko przekonany o tym, że stanowiska kierownicze należą się tylko jemu. "Lepiej być pierwszym w Lyonie, niż drugim w Paryżu" -- wyraził się kiedyś Napoleon, który miał słońce w Lwie.

Na wysokich stanowiskach Lew rzadko potrafi otoczyć się właściwymi ludźmi. Skorpion jest pod tym względem geniuszem. Jak już wspomniałem, Lew jest zbyt egocentryczny, zbyt zapatrzony w siebie, nie potrafi więc krytycznie obserwować otoczenia. Po prostu nie zna się na ludziach. Najbardziej wierzy tym, którym powinien wierzyć najmniej: pochlebcom. W końcu, gdy zauważy, że dokonał złego wyboru, że nie można bezkrytycznie polegać na niektórych osobach, z reguły jest już za późno.

Gabinet dyrektora Lwa urządzony jest reprezentacyjnie. Drogie meble i dywany. Na ścianach, w ramach pod szkłem, dyplomy. - Styl pracy Lwa jest charakterystyczny. Najchętniej podaje on plan w ogólnych zarysach i o resztę się nie troszczy. Od tego ma specjalistów i zastępców. Jeżeli ich właściwie dobrał, co nie zawsze jest pewne, praca idzie wspaniale.

Lew jest ludziom życzliwy. Błędem jego jest może nadmierna pewność siebie i wiara w ludzi. Lew chce mieć zawsze rację. Pracownicy chwalą pana dyrektora Lwa, lecz nie wolno im okazywać własnej indywidualności. Napoleon, ten wielki indywidualista, nie miał ani jednego marszałka ze znaku Lwa. Nie wytrzymaliby ze sobą. Dobre pomysły należy dyrektorowi Lwu podsuwać mimochodem, w powodzi wyrazów uznania dla jego zdolności i zalet. Jeżeli idee będą dobre, pan Lew będzie przekonany, że to on je wymyślił. Lwa wolno podziwiać jawnie i głośno, ale zdanie różne od własnego Lew będzie traktował jako rebelię.

Postępowanie z szefem Lwem nie jest trudne. Należy go dobrze traktować i tak się do niego odnosić, jak on tego sobie życzy: trochę jak do możnowładcy. A do tego należy dodać także dobre wychowanie, grzeczność i uprzejmość. Lew bowiem nie znosi chamstwa, łobuzerki, nieuczciwości. - Lew bodajże zawsze ma dobry humor. Potrafi roztaczać czar dookoła siebie, chwaląc głośno to co mu się podoba. Jednak swe niezadowolenie też potrafi okazać głośno i bezwzględnie.

Nie ma bardziej miłych i dobrych ludzi niż Lwy, kiedy się do nich odnosić właściwie. Ich królewskie maniery są nieszkodliwe. Lew jest w każdej okoliczności fair, a podwładnym jest życzliwy.

Aby żyć z panem dyrektorem Lwem w zgodzie, powinno się być umiejętnym i uważnym słuchaczem wywodów i przemówień szefa, zawsze zachowywać dystans, wyzbyć się też służalczości. Spoufalaniem się można sobie u niego całkowicie zepsuć opinię.

Jako dyrektor Lew jest o wiele sympatyczniejszy i znośniejszy, niż jako podwładny. Któż bowiem może na dłuższą metę wytrzymać z pracownikiem, który zawsze chce mieć słuszność?

W młodych latach przedstawiciele znaku Lwa nadają się dobrze do kontaktów z publicznością. Miewają na ogół dobrą prezencję, są pogodni, weseli, towarzyscy i komunikatywni. Słowem, potrafią mówić z ludźmi, co jest bezsprzecznie zaletą. Z czasem ta bezpośredniość mija, ustępując pewnej godności i reprezentacyjności. Tak więc wiele Lwów, nawet na stanowiskach niższych, lubi swe czynności trochę celebrować. Lew kocha władzę, a nawet jej pozory. Jeżeli ma do wyboru podwyżkę lub awans, choćby tylko tytularny, wybierze to drugie.

Lew lubi stanowiska, gdzie może wykazać swą wyższość, gdzie można pouczać, dawać rady, chwalić lub ganić. Takich możliwości istnieje bardzo dużo. Miewa je nawet skromny woźny w okienku. Zawodowa rozpiętość wielka. Od lekarza, nauczyciela, aktora do informatora. W zależności od poziomu intelektualnego.

Lwy są dobrymi i sprytnymi organizatorami, choćby zajmowali miejsce brygadzisty. Ambicją Lwa zawsze będzie mieć kogoś pod sobą. Trochę niepraktyczną zaletą Lwów jest ich prostolinijność. Zbyt łatwo wierzą ludziom. I tak na przykład jak Skorpion nie będzie wierzył nikomu, tak Lew nieraz łatwo zaufa człowiekowi, który nie jest tego wart.

Stosując trochę astrologicznej psychologii, można sobie z Lwa zrobić wiernego i oddanego sobie pracownika. Nieraz spotyka się u Lwa pewne wygodnictwo, co można jednak z miejsca zwalczyć.

Jeżeli kierownik jest zadowolony z pracownika z tego znaku, powinien go co jakiś czas koniecznie pochwalić. Takie drobne, psychologiczne pociągnięcie opłaci się na pewno. Jeżeli ma się sekretarkę lub inną pracownicę ze znaku Lwa, można jej nieraz powiedzieć, że tego dnia wygląda ładnie. Bywa to często nawet prawdą. W dziewczynie wzbudzi to sympatię i chęć do pracy. W ogóle wszystkie objawy uprzejmości, grzeczności i życzliwości w stosunku do podwładnych zawsze dyskontują się bardzo szybko i poprawiają atmosferę w przedsiębiorstwie, co znów dobrze wpływa na współpracę, a w konsekwencji na ogólną wydajność. Nie jest bowiem żadnym odkryciem, że kiedy pracownik jest w dobrym humorze i dobrym nastroju, praca idzie mu o wiele lepiej i raźniej.

 

LESZEK SZUMAN
W kręgu znaków zodiaku;

  • /znaki-zodiaku/101-lew-23-lipca-22-sierpnia/216-czy-znasz-swoje-dziecko