- Co za szmelc! - irytował się dyrektor Bronisław Pączek. - Tyle forsy wydaliśmy na te kamery, a one nie pracują tak, jak powinny.

Rozpruty sejf w pokoju księgowego hurtowni „Ptyś" odkryła o godzinie szóstej sprzątaczka, kiedy przyszła podlać kwiaty. O włamaniu natychmiast powiadomiono policję. Kilka minut później inspektor Nerak i sierżant Wrzosek zjawili się w hurtowni. Witając ich, dyrektor Pączek oświadczył: 

Zbliżała się godzina dwudziesta czwarta. Śnieg z deszczem zacinał coraz mocniej. Pani Aneta wychodząc z bramy, poprawiła szalik, mocniej naciągnęła wełnianą czapkę na czoło i przyspieszyła kroku. Jej dom znajdował się tylko trzy przecznice dalej. Postanowiła więc nie zamawiać taksówki, lecz wrócić piechotą. Ścierając co chwilę z twarzy zimne krople deszczu, wyrzucała sobie w duchu, że dała się namówić przyjaciółce na tak długie plotki. Nagle, kiedy mijała starą kamienicę, kątem oka dostrzegła jakiegoś mężczyznę wyłaniającego się z bramy. Przyspieszyła kroku, lecz nieznajomy dogonił ją. Przedramieniem objął jej szyję, a prawą dłonią przykrył usta i warknął:

- Nie wrzeszcz, bo ci kark skręcę!

Dyżur zbliżał się do końca. Inspektor Nerak umył szklankę i schował paczkę kawy do szafki. Kiedy wkładał płaszcz, zadzwonił telefon. Nerak spojrzał na zegarek. Zbliżała się godzina dwudziesta.

- Panie inspektorze, włamano się do hurtowni kosmetyków przy ulicy Jaśminowej - informował oficer dyżurny. - Właścicielem jest Jerzy Kowalski - sponsor klubu sportowego. Jest decyzja, aby pan osobiście zajął się tą sprawą.

Obfity śnieg przykrył puchową pierzyną całą okolicę. Do pensjonatu „Szarotka" w sobotnie popołudnie przyjechali: Lubomir W., Anna Ch. i Kazimierz Ł. Wszyscy byli znajomymi właściciela obiektu - Bartłomieja N. - i zjawili się tego dnia, aby ostatecznie zakończyć sprawę długu. Kilkanaście miesięcy wcześniej Bartłomiej N. pożyczył od całej trójki sporo pieniędzy na kupno właśnie tego pensjonatu. Teraz, korzystając z tego, że pożyczka była załatwiona „na gębę", wszelkimi sposobami próbował wykręcić się od oddania pieniędzy. Nie mogąc doczekać się ich zwrotu, trójka wierzycieli w ten sobotni wieczór złożyła dłużnikowi niezapowiedzianą wizytę.

- Byłem umówiony z wujkiem o godzinie dziesiątej - zeznał Janusz Krążek. - Mimo kilkakrotnego naciskania dzwonka, drzwi nikt nie otwierał. Okrążyłem więc dom i do środka dostałem się przez okno wychodzące na taras. W pokoju zobaczyłem wuja leżącego na podłodze. Kiedy zorientowałem się, że nie żyje, natychmiast zadzwoniłem na policję.

Inspektor Nerak, słuchając Janusza Krążka, dokładnie przyjrzał się zwłokom. Już na pierwszy rzut oka widać było, że mężczyzna przed śmiercią najprawdopodobniej stoczył walkę z mordercą. Świadczyło o tym między innymi jego podarte ubranie. Na podłodze, tuż przy etażerce, inspektor dostrzegł złotą obrączkę. Podniósł ją, chwilę oglądał i słuchając Janusza Krążka, bezwiednie włożył na serdeczny palec. Zatrzymała się na pierwszym stawie.