O śmierci 65-letniego Krzysztofa Królika policję poinformował Janusz Poziomka. Kilka minut po jedenastej inspektor Nerak i sierżant Wrzosek przyjechali na miejsce przestępstwa. Wchodząc do starej willi, w której rozegrała się tragedia, Nerak dostrzegł przywiązanego do budy potężnego owczarka niemieckiego. Pies na widok policjantów zaczął głośno ujadać i gdyby nie łańcuch, którym przymocowany był do budy, z pewnością rzuciłby się na nich.

Ryk syreny poderwał na nogi funkcjonariuszy służby więziennej. Z bloku „A" podczas spaceru uciekł więzień Ryszard Grypserek, który w zakładzie przebywał niespełna miesiąc. Zwinnie niczym małpa pokonał ponadtrzymetrowej wysokości ogrodzenie spacerownika, w mgnieniu oka wdrapał się na mur otaczający więzienie i tylko lekko raniąc się na concertinie (rodzaj drutu kolczastego) zeskoczył na chodnik. Tam czekał na niego czarny passat, którym odjechał w siną dal. Ucieczka była tak brawurowa i szybka, że klawisz pełniący dyżur na wieżyczce wartowniczej nie zdążył nawet sięgnąć po broń.

Willa była zabytkowa, pamiętająca koniec XIX wieku. Od ponad roku wynajmowała ją na swoją siedzibę firma „Storczyk". Gabinet jej prezesa - Franciszka G. urządzony był w salonie, w parterowej części budynku.

Był słoneczny i mroźny piątek. Kilka minut po szesnastej oficer dyżurny Komendy Wojewódzkiej Policji otrzymał telefoniczne zgłoszenie. Dzwonił Kazimierz Ł. - osobisty asystent Franciszka G., i twierdził, że jego szef popełnił samobójstwo.

Bal dobroczynny w restauracji „Relaks" zbliżał się ku końcowi. Co znamienitsi goście opuścili imprezę. Na sali i przy bufecie pozostali już tylko nieliczni amatorzy darmowych drinków. Aleksander Jerzyk - organizator imprezy, pożegnał wychodzącego wiceprezydenta miasta i ruszył w kierunku gabinetu właściciela lokalu, w którym jedna z jego pracownic, pani Ania, miała przeliczyć pieniądze uzyskane z licytacji obrazów ofiarowanych przez znanego w mieście marszanda. Kiedy pan Aleksander wszedł do pokoju, poczuł, że nogi się pod nim uginają. Na podłodze leżała nieprzytomna pani Ania, a na biurku stała otwarta i pusta kaseta. Nie zastanawiając się ani chwili, mężczyzna wykręcił numer 997.

- Panie inspektorze, w firmie ochroniarskiej „Gromik" jeden z pracowników popełnił samobójstwo - poinformował Neraka telefonicznie oficer dyżurny. - Szef polecił, aby pan zajął się tą sprawą.

Agencja Ochrony Mienia i Osób „Gromik" wynajmowała pomieszczenia parterowe budynku w pobliżu parku. Wchodzących do siedziby agencji inspektora Neraka i sierżanta Wrzoska przywitał jej właściciel Piotr Cyngiel i oznajmił: - Zostałem telefonicznie powiadomiony o tym nieszczęściu i przyjechałem kilka minut przed panami. Mam nadzieję, że znajdziecie odpowiedź na pytanie, co tu się stało. Do pomocy daję panom dwóch moich pracowników, którzy najwięcej wiedzą o tej sprawie.