- Ta bransoletka wysadzana brylantami miała być prezentem dla żony od naszej córki Krystyny - rozpoczął składanie zeznań Andrzej W., znany w mieście biznesmen. - Wczoraj włożyłem ją do drewnianego, misternie rzeźbionego pudełka, które położyłem na biurku w moim gabinecie, i wyszedłem do miasta, by załatwić kilka spraw. Wieczorem, kiedy Krysia chciała przed kolacją wręczyć żonie prezent, okazało się, że pudełko jest puste - bransoletka zniknęła. O kradzież podejrzewam któreś z moich dzieci i dlatego wezwałem dziś pana i proszę, aby znalazł pan złodzieja.

Ciało Tadeusza B. - znanego w mieście lichwiarza - znalazła około godziny czternastej pani Bożena, gosposia opiekująca się jego domem. Mężczyzna leżał na dywanie z wbitym w plecy nożem, tuż obok niedomkniętego sejfu. Kobieta, po pierwszym szoku, jakiego doznała na widok nieżyjącego chlebodawcy, o morderstwie powiadomiła policję. Chwilę potem w willi zjawił się inspektor Nerak w towarzystwie sierżanta Wrzoska. W tym czasie, kiedy lekarz medycyny sądowej dokonywał wstępnych oględzin zwłok, a eksperci kryminalistyki zabezpieczali ślady, inspektor zajrzał do sejfu. Był prawie pusty. Oprócz paru dokumentów znalazł w nim jeden weksel, z którego wynikało, że Bogdan K. - popularny w kręgach finansjery adwokat - pożyczył od zamordowanego pięćdziesiąt tysięcy złotych. Tuż obok sejfu na podłodze leżała napoczęta paczka papierosów marki Camel.

      Dochodziła godzina 23. Deszcz przybierał na sile. Wycieraczki z trudem zgarniały wodę z szyby samochodu. Inspektor Nerak, pomstując na pogodę, z rozkoszą myślał o gorącej kawie, którą miał za chwilę wypić w komendzie.

      - Piątka, zgłoś się - skrzekliwy głos krótkofalówki brutalnie przerwał marzenia o małej czarnej. - Na stacji benzynowej przy ulicy Warzywnej był napad. Pobito ekspedienta i zrabowano sporo gotówki. Proszę tam podjechać.

Dochodziła godzina 19.30, kiedy inspektor Nerak wszedł do budynku Urzędu Miejskiego. W holu oczekiwał już na niego zdenerwowany portier.

- To ja zadzwoniłem na policję - oznajmił. - Dyrektor jednego z wydziałów, został zamordowany.

- Kiedy ostatni raz pan z nim rozmawiał? - zapytał Nerak.

Zwłoki mężczyzny leżały na dywanie. Na prawej skroni denata inspektor Nerak dostrzegł zaschniętą strużkę krwi i spalone drobinki prochu, a w jego prawej dłoni rewolwer. Po obejrzeniu ciała policjant odwrócił się do siedzącej w głębokim fotelu Ireny Z., atrakcyjnej blondynki, i zapytał:

- Czy to pani znalazła zwłoki Andrzeja B.?

-Tak. Byliśmy umówieni na godzinę dziewiętnastą. Kiedy weszłam do mieszkania, powiesiłam klucze na wieszaku i skierowałam się prosto do kuchni, by włożyć do lodówki szampan. Akurat mijał rok, jak się poznaliśmy, i właśnie dzisiaj zamierzaliśmy bąbelkami uczcić tę rocznicę. Chwilę posiedziałam w kuchni, a potem przeszłam do pokoju, by włączyć telewizor. Wówczas zobaczyłam Andrzeja leżącego na podłodze. Natychmiast zorientowałam się, że nie żyje i zadzwoniłam na policję...